Alle pfas bestaan uit een keten van koolstofatomen waaraan fluoratomen zijn toegevoegd. De verbinding tussen een koolstofatoom en een fluoratoom is enorm sterk, wat betekent dat pfas van nature nauwelijks worden afgebroken en ze daarom heel lang in het milieu aanwezig blijven (vandaar ook hun bijnaam ‘eeuwige stoffen’).
Omdat pfas sinds de jaren 50 wijdverbreid worden gebruikt in de industrie hopen ze zich overal in het milieu op, en met name in het water en in de bodem, maar ook in het menselijk lichaam.